Utwór Tenebrilis czerpie swoją nazwę z łacińskiego tenebrae – oznaczającego „ciemności” – oraz z łacinoidalnej końcówki -ilis, sugerującej stan, jakość lub właściwość. Tytuł można odczytywać na wielu poziomach: jako metaforyczną esencję ciemności, jako stan zanurzenia w mroku, a także jako imię bytu utkanego z cienia – istoty o płynnej, eterycznej naturze, wymykającej się jednoznacznym definicjom.
Tenebrilis ukazuje subtelną walkę między efemerycznością ludzkich myśli a nieustannym, przytłaczającym napływem informacji. Świetliste formy symbolizujące świadomość, stoją pod wodospadem mrocznego potoku, gdzie idee próbują się krystalizować wśród chaotycznego napływu danych. Metafora współczesnej rzeczywistości, w której wartościowe myśli giną w zalewie informacji, a głęboka refleksja staje się rzadkością.